De kijkkasten werken volgens het principe van de stereoscopie. De glasplaten bevatten telkens twee identieke foto’s naast elkaar. Doordat de kijker met zijn rechteroog het rechterbeeld en met zijn linkeroog het linkerbeeld bekijkt, gaan de oogassen vanzelf evenwijdig staan, waardoor de sensatie van dieptezicht ontstaat, alsof het 3D-beelden zouden zijn. Door aan een knop aan de zijkant van de kijkkast te draaien, kan men van foto wisselen.
De kijkkasten van het Hooge Crater Museum vormen een pure brok nostalgie die de sfeer van de vele cafémusea van weleer oproept.
Recent konden we achttien kijkkasten op de kop tikken die vroeger behoorden tot de collectie van het inmiddels niet meer bestaande Hill 60-museum. Daarvan staan er twaalf opgesteld: drie in het café, twee op het gelijkvloers van het museum en zeven op de verdieping. Tegelijkertijd konden Niek en Ilse de bescheiden verzameling glasplaten die ze al hadden, uitbreiden tot een 1000-tal stuks. Deze werden allemaal gesorteerd en per 28 in een kijkkast geplaatst. De focus ligt daarbij niet zozeer op vernielde gebouwen, maar op het leven aan en achter het front: soldaten, dieren, tanks, voertuigen … Ook zijn er verschillende beelden die niet aangewezen zijn voor gevoelige kijkers, zoals van in de modder liggende lijken, verminkte lichamen en rottende kadavers van paarden. Die werden in twee kijkkasten geplaatst op 160 cm hoogte, zodat kinderen er niet mee in aanraking komen.
.jpg)